Êdî tu meşruyeta rêjîmê bu gelên îranê nemaye, ji bu wê bê ku gel hîç bendewariyekê ji dewletê bike, di hemu rewşên zehmet de bi hewara hev diçe, ji ber ku baş dizanin rêjîm tenê parastina jiyana wan dixe xeteriyê

Ji bo hemû zîndewaran sê tiştê esas hene ku pê jiyan bike. Xwarin vexarin, xwezêdekirin, ya din jî parastin e. Bi taybet jî, ji bo mirov cîvaka xwe berdewam bike tiştên sereke ev in.

Hêzên dagirker roj bi roj erişên li ser xwezayê zêdetir dike. Zihnîyeta dagirkerî, hema bêje her roj bi awayekê êrîşê li ser xwezayê dike. Ev êrîş çi bi rêka şewata dar û daristanek be, çi bi rêka bombebaranek be, çi bi rêka bûyerên cûrbicûr berdewam dike.

Dema ku mirov dixwaze pênaseya hebûnekê wek Şehid Cihan bike û dest lingê mirov direcife ji ber heybeta wê.Ji ber ku xwedî dilrehmiyeke herî mezin bû Heval Cîhan. Xwe bi gerdûnê re kiribû yek.

Têgîna namus ji dema ku pergala mêrsalarî de xwe pêk anî heta niha teybet li Rojhilata Navîn û Kurdistanê de bûye têgineke herî bi bandor. Wexta namus tê gotin tişta yekem tê bîra herkesî, ‘jin’ e.

“Henaseyê wê dihat û diçû. Hêza wê bi qasî hemleyekê mabû dixwest ku wê jî bişixulîne. Teqlîda bê caniyê kir. Dijmin hêdî hêdî xwe nêz kir. Jîn bê tevger ma. Jîn pîma xwe kişand. Di dilê dijmin de dengê azadiya Jîn wek qêrînekê gehişte asîmanan.”